Het verleden van de gezinsverpleging in Geel maakt onmiskenbaar deel uit  van het Vlaamse en zelfs internationale culturele erfgoed. Het doel van het project “Tussen de mensen… de spraakmakende geschiedenis van de Geelse gezinsverpleging.” is om aan de hand van interviews een collectie mondelinge bronnen  over de Geelse gezinsverpleging in al zijn aspecten aan te leggen en te valoriseren door diverse manieren van erfgoedontsluiting. Centraal staat de vraag hoe het was om in de gezinsverpleging te leven en/of te werken. Tezelfdertijd wil dit project ook zicht krijgen op particuliere collecties (foto’s, objecten, …) rond de thuisverpleging.

 Daarmee willen de initiatiefnemers niet alleen het niet-tastbare cultureel erfgoed van de Geelse gezinsverpleging veilig stellen en bewaren, maar ook vertalen naar diverse doelgroepen. De gebouwen van het OPZ en ook een groot deel van de archiefdocumenten zijn bewaard gebleven. Maar naast deze “klassieke” – vooral administratieve/medische bronnen - wil dit project op zoek gaan naar de maatschappelijke impact die de thuisverpleging heeft gehad. Door dit aspect van het verleden te documenteren en vast te leggen, zal de huidige activiteit in een bredere cultureel kader kunnen worden ingebed. Dit immateriële culturele erfgoed zal de aanvragers in staat stellen het verleden van de thuisverpleging op een laagdrempelige manier te communiceren naar een breed publiek. Het stelt de aanvragers ook in staat een en ander in een breed historisch perspectief te plaatsen en op die manier inzicht te verwerven in motivaties om deel uit te maken van het netwerk inzake thuisverpleging. Dit immateriële erfgoed omvat  de verhalen, belevenissen, ervaringen en getuigenissen achter de gebouwen, de voorwerpen en archiefdocumenten. Daarom vormen ze een belangrijke nieuwe collectie bij de al bewaarde sporen uit het verleden. Een collectie die tot nu toe nooit eerder vastgelegde informatie zal bevatten die zelfs dreigt te verdwijnen als er geen werk wordt gemaakt van een systematische aanpak. Bovendien is het de bedoeling om via de interviews ook zicht te krijgen op de particuliere collecties rond de thuisverpleging in Geel. Deze particuliere collecties zijn eveneens bedreigd, gezien het feit dat ze makkelijk kunnen verdwijnen bij het stopzetten van de thuisverpleging. Bedoeling was om naast een klank- ook een beeldarchief op basis van deze collecties uit te bouwen.

 Vanuit het gegeven dat heel wat immaterieel erfgoed omtrent dit verleden momenteel niet wordt bewaard, wil dit project systematisch de getuigenissen van direct betrokkenen en indirect betrokkenen op een verantwoorde en kwaliteitsvolle manier verzamelen, ontsluiten en inzetten in het bredere erfgoedveld. Er was  een zekere urgentie:  potentiële getuigen worden ouder en daardoor dreigt interessante informatie verloren te gaan.Vanuit deze urgentie  zijn een aantal Geelse instellingen, in samenwerking met het Vlaams Centrum voor Volkscultuur (nu FARO), een breed project  mondelinge geschiedenis  over de gezinsverpleging begonnen. In de jaren ’30 waren er 3700 patiënten op een bevolking van 15000 inwoners, vandaag zijn er nog ongeveer  300-400 “kostgasten”. Alle instellingen zijn er van overtuigd dat het nu het moment was om dit onderzoek te doen.