Vroeger hielden mensen hun kostbare herinneringen bij in een fotoalbum. Schrijvers penden hun gevoelens neer in een dagboek. Persoonlijke, tastbare zaken werden opgetekend in een testament en vervolgens doorgegeven. 
 

Vandaag worden foto’s, filmpjes en gedachten gedeeld via het internet. Sociale netwerken zoals Facebook, Twitter, Instagram en Whatsapp houden de gegevens dus in zekere zin bij. Maar van wie is die digitale erfenis als we er niet meer zijn? En hoe gaan we best te werk om ervoor te zorgen dat de gegevens terecht komen bij de gewenste personen? 

 

Voorlopig zijn er geen standaardprocedures die persoonlijke en digitale informatie overdragen aan erfgenamen. Sinds februari 2015 kunnen gebruikers van Facebook in de Verenigde Staten aanduiden wat er moet gebeuren met hun profiel wanneer ze sterven. Maar in Europa is het zover nog niet. 

 

Toen Becky, de 19-jarige dochter van Louise, terminaal ziek werd en na een tijdje niet meer kon spreken en bewegen, hielp Louise haar om via Facebook in contact te blijven met haar vrienden. Becky stierf en vervolgens werd de toegang tot het profiel van Becky haar ontzegd. Toen ze bij Facebook vroeg achter het waarom ontving ze een mail die verduidelijkte dat de standaardprocedure werd gevolgd. 
 

Een moreel dilemma werpt zich op: als moeder van Becky vindt Louise dat zij het recht heeft om de digitale erfenis van haar dochter te beheren. Veel mensen lezen de gebruikersvoorwaarden niet waardoor de geschillen tussen concurrerende familieleden en dienstverleners stijgen. Er zijn immers geen standaardregels die digitale erfenissen netjes doorgeven. Sociale netwerken zijn hun kinderschoentjes ontgroeid dus het is belangrijk dat iedereen beslist wat er moet gebeuren met zijn of haar digitale erfenis.

 

Bovenstaand blogberichtje is volledig gebaseerd op dat van de BBC.
Foto: © Pinterest.
 

 

Videofragment waarin Louise Palmer haar bezorgdheid uit over wat er zou moeten gebeuren met de Facebookaccount van haar dochter: