De tijd gaat snel als je het naar je zin hebt. Deze tegelwijsheid geldt zeker voor de derde dag van mijn jobshadowing in Horniman Museum & Gardens in Londen. Die staat volledig in het teken van het Community Symposium.

Partnerschappen integreren

Tijdens het Community Symposium delen organisaties die groepen naar Horniman brengen voor activiteiten of evenementen hun expertise. Voor het team Community Engagement van Horniman is het een mooie gelegenheid om te weten te komen hoe het zijn manier van werken in de toekomst kan verbeteren. Om deze informatie te verzamelen staken Julia Cort en haar collega’s Lydia Woolley en Isaac Palmer een interactieve en participatieve dag in elkaar.

De dag begint met een tour door het museum en een overzicht van de verschillende cocreatieve projecten die Horniman uitvoert: World Gallery, Family Labels, Wall of Voices, Discovery Boxes, Community Perspectives, Stay in Tune Thursday, Crossing Borders en Holiday Family Activities. Op bepaalde plaatsen wordt uitleg verstrekt door een van de deelnemers of door iemand van de organisaties waarmee Horniman samenwerkt. Julia Cort geeft toelichting bij de sterktes en uitdagingen van elk van deze projecten. Aan de hand van één centrale vraag krijgen de deelnemers de opdracht om na te denken over de projecten. Er wordt ook gepolst naar hun ongezouten mening over de praktische zaken die gepaard gaan met het organiseren van adviesgroepen en partnerschappen.

Manifest voor coproductie

Na de lunch wordt het echt serieus en wordt de deelnemers gevraagd aan te schuiven aan twee keuzetafels. Aan de ene tafel wordt gewerkt aan de ontwikkeling van een manifest voor de coproductie van evenementen. Aan de andere tafel wordt gezocht naar nieuwe modellen om samen te werken aan tentoonstellingen, museumgalerijen en hulpmiddelen. Ik kies voor de eerste optie en schuif aan aan de tafel die zal nadenken over het manifest.

Lydia Woolley modereert de discussie en vraagt ons waarom Horniman evenementen zou moeten coproduceren. Haar vraag start een interessante uitwisseling van ideeën die verder gaat dan de vanzelfsprekende argumenten zoals sociale cohesie, mensen en gemeenschappen zichtbaar maken, vaardigheden verwerven, welzijn, enzovoort. Ook minder gemakkelijke thema’s zoals disruptie en de regie volledig overlaten aan de gemeenschappen komen aan bod. Daarna vraagt Lydia de deelnemers om na te denken over hoe ze dat dan concreet zouden aanpakken. En daaruit komen heel wat bekommernissen rond communicatie, trainingen, eigenaarschap, de legacy van een project en het bereiken van de mensen die het Horniman niet willen of kunnen bezoeken.

Ik hoop van harte dat Horniman het proces en de resultaten van dit Community Symposium zal delen met de buitenwereld. Want de manier waarop ze samenwerken met de groepen en organisaties die het museum gebruiken is exemplarisch voor de rest van de cultureel-erfgoedsector. De medewerkers zijn doordrongen van de overtuiging dat het Horniman er is voor iedereen en dat de stem van elke Londenaar moet worden gehoord.

Bekijk hier enkele sfeerbeelden van het Community Symposium: