Op de Nederlandse zender NPO 2 loopt momenteel De Strijd, een serie gemaakt door de VARA over de geschiedenis van de arbeiders in Nederland. Rode arbeiders weliswaar.

De Strijd is gemaakt volgens de moderne wetten van de televisie: korte stukken met een snelle montage, human interest, opmerkelijke verhalen en hier en daar wat slimme humor. Daardoor spreekt deze serie over de geschiedenis van de arbeidersbeweging in Nederland een zeer breed publiek aan. Het is gewoon goede televisie. Vooral de inbreng van Erik Dijkstra die met een brommertje een rode vlaggenroute doorheen Nederland volgt, is goed gevonden.

Daarnaast is De Strijd een schoolvoorbeeld van publieksgeschiedenis. Als kijker krijgt u alle aspecten van de geschiedenis van de sociale strijd voorgeschoteld aan de hand van uniek bronnenmateriaal, met diepgang, nuance en meerlagig. Verschillende cultureel-erfgoedinstellingen zoals het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) en historici werkten hieraan mee. Het knappe is dat ze de geschiedenis ook verbinden met de hedendaagse maatschappij. Zo gaat Erik Dijkstra in de aflevering over de arbeidersbeweging en de culturele verheffing op bezoek bij Het Leerorkest dat voor kinderen in Amsterdamse achterstandswijken op school muziekonderwijs organiseert.

Aan De Strijd is ook een website gekoppeld waarop u meer achtergrondinformatie kan lezen en afleveringen kan herbekijken. Omdat de makers de geschiedenis van de arbeidersbeweging vooral zien als een verhaal over arbeiders, over mensen met verhalen en herinneringen, kan iedereen zijn of haar verhalen en herinneringen delen op de website.

Behoort u niet tot de rode familie, hebt u meer affiniteit met de groene, blauwe of gele familie of krijgt u puisten van al die families dan is De Strijd toch een boeiend kijkstuk én een zeer geslaagde poging om het erfgoed en de verhalen van gewone mensen naar het grote publiek te brengen.