In het najaar van 2012 werden zeven ontmoetingen georganiseerd tussen kinderen en bejaarden. Vervolgens kregen beide groepen de kans om de wereld van Margritte te ontdekken.

Op basis van herinneringen van de bejaarden stelden ze een koffer samen met materiaal dat op rommelmarkten werd verzameld. Daarna probeerden ze de spullen te veranderen en tot leven te wekken. Net zoals de echte surrealisten gebeurde dit in groep.

Spelletjes, objecten, een tijdlijn, foto’s en postkaarten gaven de belevingswereld van de bejaarden en de verhalen achter de schilderijen vorm. Ook was het een handige manier om alles op historisch, sociaal en cultureel vlak te kaderen.

Het objecttheater leek een boeiende, artistieke weg om het oeuvre van René Magritte te ontdekken via de ervaring en kennis van ouderen. Het oeuvre van Magritte bevat immers veel verwijzingen naar alledaagse voorwerpen, zoals het balvangertje of de pijp. Vandaag zijn sommige voorwerpen steeds minder in gebruik maar ze zijn wel bepalend geweest tijdens de jeugd van vele bejaarden.

Magritte plaatste deze voorwerpen, die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, tegenover elkaar en creëert zo een verrassende en poëtische atmosfeer. Het was aan de bejaarden om zich deze voorwerpen opnieuw eigen te maken, ze te benaderen, te manipuleren en te veranderen.

Het lange traject Renégeneraties werd in het boek ‘Renégeneraties, Objecttheater in de Marollen’ gegoten. Het boek kan je downloaden via de website van het Margrittemuseum.

Ben je op zoek naar een uitdaging? Probeer dan een intergenerationele activiteit te bedenken op Erfgoeddag. Organiseer bijvoorbeeld een fotoshoot waarin wordt vastgelegd welke voorwerpen van generatie op generatie worden doorgegeven. We denken aan de prachtige sprei van oma, de klompen van je grootvader of de trouwring van je moeder.

Foto: Lina en Huberte ©Margritte Museum. Dit project kwam tot stand dankzij het Koninklijk Museum Voor Schone Kunsten van België en Sésam.