In een psychiatrische instelling zijn, net zoals in het klooster, veel vaste regels om het functioneren ervan mogelijk te maken. Individueel wordt eveneens teruggegrepen naar vaste handelingen. 

 

Persoonlijk bidden, het getijdegebed, het rozenhoedje… zijn handelingen die steeds terugkomen in het leven van een kloosterlinge. Ook de psychiatrische patiënten hebben hun rituelen om het leven aan te kunnen, met bijvoorbeeld het duizendvoudig kopiëren van een brief of door steeds dezelfde tekeningen te maken. De levens van patiënten worden naast die van de zusters gelegd. We oordelen niet, maar kijken in de tentoonstelling “Eeuwig hetzelfde”.
 

Vóór de 19de eeuw was de psychiatrische behandeling van geesteszieken in de Westerse wereld onbestaande. Vanaf 1800 komt hierin verandering met de “morele behandeling” vanuit Engeland en Frankrijk. De morele behandeling gaat ervan uit dat geesteszieke mensen te behandelen zijn door hen in goede leefomstandigheden een geregeld leefpatroon aan te bieden.

 

Je kan nog naar de tentoonstelling “Eeuwig hetzelfde” gaan tot en met 1 maart 2017 in 'Het Erfgoedhuis | Zusters van Liefde'. De expo zoomt in op het ritueel van herhaling in het kloosterleven en in de psychiatrische instelling. Herhaling is nodig, maar herhaling is ook saai. Herhaling kan beklemmend, maar ook bevrijdend zijn. Via terugkerende gebruiken, beelden en installaties leggen we het leven van de patiënten en van de zusters naast elkaar. We oordelen niet, maar kijken. Lees meer in de pdf onderaan deze pagina.